Seyahatler her ne kadar kilometrelerle ifade edilse de insanın iç dünyasına yaptığı yolculuklardır da aynı zamanda. Ve bir ölçü birimi yoktur İçe yapılan yolculukların. Ne kadar uzaklaşırsan bulunduğun güvenli limanlardan, o kadar yakınlaşırsın kendine.

Yeni yerleri keşfettikçe sendeki senlerle karşılaşma olasılığın artar. Yalnız başladığın seyahat bir otobüs dolusu güzde insanla tamamlama imkanı ve aidiyet hissi sunar bazı turlar sana. Tedirgin bakışlarla bindiğim macera otobüsünden, memnuniyet ve özlem dolu bakışlarla inmemin sebebi budur belki de. Tüm toplumsal rollerinden sıyrılıp sen olmanın keyfin yaşayabilmektir Macera Otobüsü. Gezdikçe bitmeyen ülkeler, şehirler karşısında ne kadar da küçük olduğunun farkına varıp şaşırmaktır, egolarından sıyrılıp hafifletmektir. Bilinmezliğe çıkan sokaklarda bir vespa üzerinde şarkı söyleyip dans ederek özgürlüğün huzurunu parmak uçlarına kadar hissetmektir.

Şiirlerle uyanmaktır sabahlara ve evin bellediğin otobüs koltuğuna karşı özlem duymaktır zaman zaman. Her gün ayrı bir şehrin karşılamasıdır siz ve bu enfes bir duygudur. Tuna nehrinin kıyısında kardeşinin dizine başını koyup, güvenle uykuya dalmaktır. Üşüdüğünde sarılmaktır. Otobüste disko topu niyetine lazer kullanıp coşmaktır enerjisi bitmeyen güzel insanlarla.

Ya da panteon tapınağı önünde sokak çalgıcısına Ankara’nın bağlarını çaldırıp dökmektir tüm kurtlarını. Vatikan’ın o ağır, ciddi havasında dahi mizah yönler bulup kahkahalarını bastırmaya çalışma çabasıdır. Viyana’daki bir lunaparkta gökyüzüne doğru yükselen salıncakla, eriştiğini hissetmektir ruhunun en ücra köşelerine.